از این جای این دنیا ...

گفتی :  رسم خوبان جهان چون خوب شوی خواهم گفت .

و بعد رفتن سلانه ات هنوز ،

ملول و بد سرشت، 

از دریچه ی مغموم ، افق بی روشنایی را 

جرقه ها به دندان می گزند .

دریغا من ، دریغا شب ،

دریغ از آن همه لحظه های مملو از زیبایی !

و حالا این من به تو خواهد گفت : 

همه آنان که چون من درگیر تو شدند ، 

تا عهد بندگی با تو نبستند ندانستند  که همه ما ، 

زیبایی تو را می پرستیم !